Bir Atıf Yılmaz filmi: SON

Türk sinemasının yarım yüzyılına damgasını vuran büyük usta Atıf Yılmaz, bir süredir mücadele verdiği mide kanserine yenik düştü...
Türk sinemasıyla özdeşleşmiş büyük usta Atıf Yılmaz, dün gece evinde yaşama veda etti. Mide kanseri tedavisi gören Yılmaz'ın cenazesi yarın İstanbul'da toprağa verilecek. Atıf Yılmaz 80 yaşını geçmesine rağmen enerjisi, hevesi, zihniyeti ve zarafetiyle Türk sinemasının 'en genç' yönetmeniydi. Atıf Yılmaz, kırsal kesimde geçen toplumsal içerikli filmlerinden edebiyat uyarlamalarına, Yeşilçam'a özgü romantik-komedilerden 1980 sonrası kadın odaklı filmlerine bütün yapıtlarıyla Türk sinemasının yarım yüzyılına damgasını vurdu.
1925 yılında Mersin'de dünyaya gelen Atıf Yılmaz Batıbeki, sinemamızın ressam yönetmeniydi. İstanbul Devlet Güzel Sanatlar Akademisi'nden mezun olduktan sonra resimle sinema sevgisini bir arada yürüttü. Afiş ressamlığından asistanlığa geçen ve bir yıl içinde ilk filmi 'Kanlı Feryad'ı (1951) çeken Atıf Yılmaz, çalışkan, üretken, senaryolarını da yazan bir yönetmen olarak kısa sürede kendine önemli bir yer edindi. 50'li yılları Kerime Nadir uyarlaması "Hıçkırık"tan senaryosunu Halit Refiğ ve Yılmaz Güney'le birlikte yazdığı "Ala Geyik"e uzanan bir yelpazede tam 16 filmle kapadı. Bu verimlilik ve çeşitlilik Atıf Yılmaz'ın 2004 yılında "Eğreti Gelin"e uzanan bütün filmografisine yayıldı.
Her filmiyle resim sanatına hâkim olmaktan kaynaklanan bir estetik düzeyi tutturan Atıf Yılmaz'ın yaşı ilerledikçe sineması da olgunlaştı. "Selvi Boylum, Al Yazmalım" (1977) ile sinemasının doruğuna tırmanıp Yeşilçam'a, gerçekleştirilmiş en güzel aşk öykülerinden birini armağan etti. "Adak" (1979) ve "Berdel" (1990) gibi filmlerle toplumsal gerçekçiliğin en sağlam örneklerinden ikisini verdi. Atıf Yılmaz, 80'li yıllarda cinsel özgürlüğünü ilan eden Türk kadınını sinemasına yansıtarak, kadın oyuncuları geçmişteki tutuculuktan arınmaya ikna ederek önemli bir toplumsal değişimin de öncülerinden biri oldu. "Mine" (1982), "Bir Yudum Sevgi" (1984), "Adı Vasfiye" (1985), "Ah Belinda" (1986), "Düş Gezginleri" (1992) ve "Eğreti Gelin" (2004) Yılmaz'ı kadın filmlerinin unutulmaz yönetmeni haline getirdi. Atıf Yılmaz, genç kuşak sinemacıların da örnek aldığı bir kişilik oldu.

wikipedia