Yalnız Avlanan Tanrıça

Bana acaip bir tür olmadığımı ilk fark ettiren kadın... Kurtlarla Koşan Kadınlar kitabındaki kadın psişesine uygun olduğumu ilk ondan öğrenmiştim... Tılsımları, büyüleri, öyküleri, mitleri, masalları, gelgitleri ve cinselliğiyle, vahşi kadın arketipinden, evcilleşmemiş bir soydan türediğimi fark ettiren ilk gençlik kahramanım... Haz yıllarımın başındaydım... Uslu, nazlı niyazlı, kaçan, eğilip bükülen, şımaran, para harcatan, hediyeler aldırtan, ölçülü biçili, kapristen öldüren bir kız değildim... Arzu nesnesi olmak bana göre değildi. İştahım vardı benim, kendi arzu nesnelerim vardı. E, tuhaftı tabii. Çünkü bizim memleket, sevmektense, sevilmenin konforminizmine teslim olmuş kadınları bilirdi. Uysal, örnek, küçük hanımefendi, arsız hiç değil, taşkın kesinlikle olmaz, mani yok, depresyon da, bir saksı çiçeği gibi nadide, ve ölçüsünde kırılgan, keke pastaya yatkın, ne çelişki, ne keder, hayat böyle geçip gider... Baştan çıkaran kötü kadınlar vardı bir de... Onlar zaten ayrı bir türdü. Ezik, tuzağa düşürülmüş kadınlar. Bayanlar vardı yani... Şimdi gene bayanlar var... Başka bir kategori bilmezdik, "Beni Kategorize Etme" diyen kadın çıkana kadar... Kadınlar vardı, erkeklerin anlattıkları kadınlar... Erkeklerin duyguları da vardı. Aşkları, iştahları... Kadınlar zaten yoktular. Zaten çok kadın kahramanımız da yoktu. Gerçek bir ozanımız mesela, serçe ozanımız çıkana kadar. Feministler vardı, ama onlar sözü edilen kadının konusu değil... Sözü edilen kadın Sezen Aksu, kadının ruhuna üfledi işte... Tensel ve ruhsal aşkın tozunu sildi... Gün ışığına çıkardı... Erkeklere bahşedilen tüm özellikleri bir kadının da yaşayabileceğini anlattı... Bütün bunları ezberleyen bir toplumun bu ezberini bozmuş, buna rağmen hem erkek, hem de kadınlar tarafından sevilmiştir... Son otuz yılın Türk popunu kanatlarında gezdiren Aksu, başta kadınların sonra erkeklerin üstüne Anka kuşunun küllerini döktü, yeniden doğsunlar diye...Bir şarkısını duyduğumuzda aşk iklimine hemen sokulmamız boşuna değil, Popstar'lı, Televole'li yıllarda bile...
Siyah beyaz tv yıllarında, henüz 19 yaşındayken, siyah saçları, iri dolgun dudakları, minicik bedeniyle, "Ben, beni kendi içimde arasam bulurmuyum, yaşanmamış genç yıllarımı ve sebebini susuzluğumun." demiştir ve o günden başlayarak bu ülke onu sevmiştir... Yaşanmamış yılları yaşayacaktır ve bize de yaşatacaktır... "Olmaz olsun cüzdanımda milyonlar, kalbimde sevgin oldukça, zenginlik mal mülk para neye yarar, yanımda sen olmayınca" diye seslenecektir... Tabii 200li yılların Türkiye'sini hesaba katmamıştır...1978 yılında "Serçe" albümü gelir... "Kaybolan Yıllar" der, henüz yirmili yaşlarının çok başındaki kadın...Bir tür kahinlik sezilir şarkılarında, insanın kendi yarasını ancak kendisinin sarabileceğini söyler... 1980'de sevgilerimle albümü çıkar... "Dört günlük bir şey işte, güzeldi, yaşandı bitti diye düşündük, oysa bir duygusal yük, vurduk yüreklerimize, kırılıp döküldük"... Sezilir, yasak bir şey vardır... aynı albümde sevgiliye "sende benim hatalarımdan birisin, sen en büyük günahların bedelisin" der...
1981de ağlamak güzeldir gelir... Düşüncede "gün gelir istekler, ihtiraslar insanı boğar"der, insanın arzu duyma gücünün sınırsızlığını anlatır bize...
Ertesi yıl "Firuze" düşer raflara... İki klasik parça kalır o albümden, "Firuze" ve "İkinci Bahar"... Sezen Aksu dünyaya kendini tanımaya, hayatı deneyimlemeye, dispomanca sevmeye ve yaşamaya gelmiştir... Güzel bir yaz günü "Sezen Aksu'88" çıkar piyasaya, yer gök "Bu gece gel yarın, istersen yine git" diye inler...
80'li yıllara veda ederken "Sezen Aksu Söylüyor" albümünde gitmeyi anlatır... Aynı albümde korku duyarız... Haksızlık bu geçen yıllar, gönlüm çok genç bedenim yaşlı... Bu teslimiyet uzun sürmez, çakraları açıktır kadının, 1991'de "gülümse" gelir... Kedilere iadei itibar verilir albümde... "Bir kedim bile yok" dizesi onun ağzından duyulduğunda birçok gönlü kırık kadın evine kedi almıştır bile... Yine gülümsede her şeyi yak şarkısıyla damardan girer, bu aşk da insan tam o anda ölmek ister...
1993te farklı bir soundla "Deli Kızın Türküsü" gelir... Burda içe dönme daha yoğun hissedilir... "Masum değiliz"de büyümüş, kendini sorgulayabillen bir kadın vardır... Tam o sıralarda ülkede her şey hızla tükenişe akmaktadır.. Kaybolan ilişkiler, sahte dostluklar almış başını gitmektedir... Artık kimse aynada kendine bakamaz olmuştur, bu tabloya sezen kendini de katar ve küçüğüm der.. Sezen aksu batılıdan çok batılı olduğumuzu hissetmiştirki "Işık Doğudan Yükselir"der... Anlayana...!!! Artık sadece kaldırımlar hatırlıyordur çocukları, onları... Toplumsal bir hafıza kaybı yaşıyoruzdur ve ne mutluki onları da hatırlamıyoruz... 1996'da "Düş bahçeleri" gelir... Yalnızlık senfonisinde her şeye rağmen ayakta kalan kadının sesi duyulur... 1997'de kimilerini hayal kırıklığına uğratan ama benim gibilerin nadide bir koleksiyon albümü olarak üstüne titrediği "Düğün ve Cenaze" gelir. Balkan ezgileri aşkla kaynamaktadır şimdi... 1998'de adı bende saklı da tutuklu der... 2000'de "Deliveren" gelir... Kadın kendi değerini hatırlatır...
Bu albümde "unutulmayı da göze aldım evet" der, ama unutulamaz... 2002'de "Şarkı Söylemek Lazım" gelir..İçini döker, ama tutkusunu bırakmaz... "İstanbul İstanbul Olalı" gibi bir şarkıyı yazar... Esmiştir yine, yine aşktan ölüyordur, bir kürek lazımdır ona... Yine aynı albümde başka türlü aşk istediğini söyler, aşkı savunmayı öğretir, yıllar su gibi akmaktadır...
2003'te "Yaz bitmeden" de şu saniye esastır der... Yaktığı bütün gemileri sayıp döker. Kendimi büyütürken bana şarkılarıyla eşlik eden kadın o... Kendisiyle beraber, kuşakları hallerden hallere, anlardan anlara, idraklerden, idraklere şarkılarken, bu ülkede yaşayan her aşkta az ya da çok sezen aksu mührü var, ne diyelim, bize denk geldi, bizden sonrakiler de gün görse bari....
Türk pop müziğinin kraliçesi Sezen Aksu'nun canı istediğinde yeni şarkılarını söylemesini bekliyoruz, istemezse de olsun, eskilerini dinleriz....
(Aycan Sarıoğlu /Picus, Ağustos 2004)