Bir hadise var

En zor yazı bu...
Sezen Aksu’dan bahsetmek...
Çünkü artık söylenecek söz yok.
Ne desem benden iyi biliyorsunuz.
Mesela,
‘Arkadaşlar! Sezen Aksu bir söz yazıyor... İnsanı kalbinin orta yerinden vuruyor’ desem bunu bilmeyen mi var?
‘Sezen Aksu, ayrılanların, kavuşanların, hasret çekenlerin, áşık olanların olamayanların, cilveleşenlerin, yananların, yakanların, ayılıp bayılanların, aşmışların, uçmuşların, kısacası her Türkiye Cumhuriyeti vatandaşının hislerine tercüman olmak üzere gönderilmiştir’ desem...
‘Sesi insanın içine işliyor’ desem...
‘Türkiye’de ekmek, hava, su girmeyen ev vardır. Sezen Aksu’nun girmediği ev yoktur’ desem...
‘Her konuda çatışma yaşayan ana-baba ve çocukların mutabık olduğu tek şey Sezen Aksu’nun sevilesi biri olduğu hususudur’ desem...
‘Bu memlekette kimsenin ‘en’ sevdiği Sezen Aksu şarkısını seçmesi mümkün değildir, 500 tane ‘en’ olmaz zira. Dil ustaları insanın canına okur’ desem...
‘Elinden her iş gelir’ desem...
‘Kaşı gözü, dudakları, çenesi, dekoltesi, ayakları, cildi pek güzeldir’ desem...
‘Çok akıllı, çok zeki, çok komiktir’ desem...
‘Okul hayatı boyunca iki savaşla üç ovanın ismini aklında tutamayanlar bile Sezen Aksu’nun 700 şarkısını sular seller gibi ezberlemişlerdir’ desem...
‘Sezen Aksu, Türkiye Cumhuriyeti sınırları içerisindeki tüm vokalistler için ‘Alaaddin’in lambasından çıkan cin’ ya da ‘Türk filmlerindeki káşif gazinocular kralı’ gibidir’ desem...
‘Kendisi arkadaşım olur’ desem...
Hepsini biliyorsunuz bunların.
‘E, zorsa yazma o zaman’ diyeceksiniz...
Geçtiğimiz cumartesi gecesi Hisar’daki konserine gidip duygularımı kurcalamasaydım mümkündü belki. Ama görünce dayanamıyor insan, illa yazmak istiyor. Hakikaten ortada bir hadise var zira.
(Pakize Suda'nın 27 Temmuz 2004 tarihli yazısı)